Aby poprawnie wyświetlić stronę wymagana jest najnowsza wersja przeglądarki.

Aby poprawnie wyświetlić stronę wymagana jest najnowsza wersja przeglądarki.

Zaktualizuj Internet Explorer bądź zainstaluj inną przeglądarkę.

Wpis został dodany do czytelni.Zamknij komunikat

Wpis usunięty.Zamknij komunikat

Dodaj wpis do czytelni.
Usuń z czytelni.
you tube
thumbnail
04
października
piątek
Rozalia, Franciszek, Konrad
Budżet
System Elektronicznej
Skrzynki Podawczej
EBOK Wodociągi
Projekty unijne Czujniki stanu powietrza
CZYTELNIA
kod

RACOT

           Miejscowość w powiecie kościańskim, położona ok. 6 km na południowy wschód od Kościana.

            Historia wsi Racot sięga czasów średniowiecza, a jej pierwszym znanym ze źródeł właścicielem był w latach 1390-1408 Jan Borek. Później Racot należał do jego potomków – Gryżyńskich. W 1494 roku wieś kupił Marcin Gołutowski i była ona w rękach Gołutowskich do 1628 roku. Od Joanny Tarło, wnuczki ostatniego Gołutowskiego – Adama, majątek kupił  Krzysztof Bronisz herbu Wieniawa.

           Od około 1680 roku majątkiem zarządzał syn Krzysztofa Bronisza, Piotr, który do historii przeszedł jako sekretarz misji poselskiej wysłanej przez króla Augusta II w 1700 roku. do Stambułu, a przez ostatnie sześć lat życia (zmarł w 1719 roku) -  kasztelan kaliski. Jego jedyna córka, Dorota, została żoną Jana Antoniego Radomickiego, syna właściciela Konarzewa. Młode małżeństwo osiadło w Racocie, a po śmierci Andrzeja Radomickiego w 1726 roku. zamieszkało w pałacu konarzewskim.

           Przed połową XVIII wieku, kiedy Konarzewo przeszło na jej córkę, Annę Działyńską, Dorota z Broniszów secundo voto księżna Jabłonowska, wróciła do Racotu i rozpoczęła modernizację rezydencji. Do swej śmierci w 1773 roku zdołała rozpocząć budowę świątyni oraz postawić murowane stajnie i oficyny. Majątek racocki przejął jej jedyny syn, Antoni książę Jabłonowski, wojewoda poznański. Posiadający po ojcu, Wincentym księciu Jabłonowskim, rozległe dobra na Wołyniu i jedną z najokazalszych rezydencji w Warszawie, postawił on (kontynuując dzieło matki) wygodną siedzibę, odpowiadającą jego pozycji zajmowanej wśród ówczesnej elity.

          Projekt pałacu łączono z  królewskim architektem, Dominikiem Merlinim, ale być może jego twórcą był Jan Chrystian Kamsetzer, działający w Wielkopolsce, m.in. w położonych niedaleko od Racotu Pawłowicach.

           Prosta bryła dwukondygnacyjnego pałacu (przy czym wyższe aniżeli piętro przyziemie wskazuje na jego reprezentacyjny charakter) przykryta została czterospadowym dachem. Główną partię fasady akcentuje portyk, którego toskańskie kolumny dźwigają tympanon, ozdobiony herbem książąt Jabłonowskich Prus III i Kierdel, którym pieczętowała się druga żona właściciela Racotu, Tekla z Czapliców. Dekoracja architektoniczna elewacji ogranicza się do prostych linii gzymsów, opasek ujmujących otwory okienne i boniowania, którym podkreślono naroża korpusu pałacu i ryzalitu elewacji ogrodowej.

          Wnętrze na obu kondygnacjach dzieli się na złożony z kilku pomieszczeń apartament mieszkalny, westybul i leżący za nim salon oraz salę jadalną, tworzącą wraz z przyległymi pokojami miejsce przeznaczone do spożywania posiłków i przyjmowania gości. Wprowadzona w końcu XVIII wieku funkcja wnętrz racockiej siedziby nie została zmieniona aż do 1918 roku.

          To, co zasługuje na szczególną uwagę w tym pałacu, to wprowadzony w końcu XVIII wieku wystrój wnętrz, zwłaszcza dekoracja sztukatorska (zachowana w salonie oraz przyległej sypialni), a także zdobiąca sufity (ze znacznymi ubytkami) sztukateria pokoi na piętrze. Wykazuje ona związki z dekoracją sztukatorską pałacu w Pawłowicach, dziełem włoskiego artysty Giuseppe Broghi’ego. Natomiast dobrze zachowana dekoracja w dużej sali przyziemia stanowi replikę XVIII-wiecznego wystroju tego wnętrza z około 1900 roku. Obok sztukaterii występowało również malarstwo. Z czasów budowy pałacu zachowały się także nieliczne piece, obudowy kominków oraz stolarka drzwiowa i zabiegowe schody prowadzące z przyziemia na piętro.

          W 1799 roku Antoni książę Jabłonowski sprzedał dobra  racockie Wilhelmowi księciu Orańskiemu, który wygnany z kraju zamierzał tutaj osiąść. Wilhelm I, obwołany w 1815 roku królem utworzonego na kongresie wiedeńskim Królestwa Niderlandów, nie zerwał związków z Wielkopolską. Podobnie jego następcy, Wilhelm II i Wilhelm III, którzy właścicielami Racotu pozostawali do 1884 roku. Później Racot przejęła siostra Wilhelma III, Wilhelmina Maria Zofia, żona Karla Aleksandra księcia Sachsen-Weimar-Eisenach. Ostatnim właścicielem (do 1918 roku) był siostrzeniec króla Wilhelma III, Wilhelm Ernst Karl Aleksander Friedrich książę Sachsen-Weimar-Eisenach.

          Za czasów ostatnich właścicieli racocki pałac powiększono, dobudowując od zachodu piętrowe skrzydło ukończone w 1902 roku. W ciągu XIX wieku. powiększono założony na tyłach pałacu ogród, a w latach 1881-1884 postawiono imponujące zabudowania gospodarcze. Po zakończeniu I wojny światowej majątek racocki przeszedł na własność Skarbu Państwa. Należącą do folwarku ziemię wraz z budynkami przekazano utworzonej tutaj państwowej Stadninie Koni, a pałac przeznaczono na rezydencję prezydenta RP. W 1930 roku, przekazany władzom województwa pałac, pozostawał w gestii dyrekcji Stadniny.

Adres:
ul. Dworcowa 5
64-000 Racot
tel. 065 511 79 64

Aktualności aktualności
01 października 2024 Najserdeczniejsze życzenia z okazji Międzynarodowego Dnia Osób Starszych
01 października 2024 Prace konserwacyjne na stacji wodociągowej w Katarzyninie
Mobilnie
kod
Przeglądaj naszą stronę na wszystkich
urządzeniach mobilnych.
Październik
2024
p w s c p s n
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31