Aby poprawnie wyświetlić stronę wymagana jest najnowsza wersja przeglądarki.
Aby poprawnie wyświetlić stronę wymagana jest najnowsza wersja przeglądarki.
Zaktualizuj Internet Explorer bądź zainstaluj inną przeglądarkę.
Wpis został dodany do czytelni.Zamknij komunikat
Wpis usunięty.Zamknij komunikat
KOKORZYN - GODZISZEWO
GODZISZEWO
Miejscowość znana od 1391 r., kiedy to należała do Dobiesława Godziszewskiego. Jeszcze w 1436 r. stanowiła własność Godziszewskich, w 1448r. Jerzego Jarogniewskiego, a w końcu XV i 1 poł. XVI w. Chobienieckich. Następnie własność Kokorzyńskich z Kokorzyna, od 1566 r. Radzewskich i Cerekwickich, od końca XVI w. tylko Cerekwickich. Po podziale dóbr po Janie Cerekwickim majętność przypadła Bonie Stanisławowej Zarębinie, po której dziedziczył Władysław Zaręba, również właściciel Kokorzyna, Krzanu i Kobylnik. Odtąd do II wojny światowej dobra przynależne do majątku Kokorzyn i w rękach jego kolejnych właścicieli (patrz Kokorzyn)
Folwark powstał prawdopodobnie w 1 poł. XIX w., powierzchnia jego podawana łącznie z całymi dobrami. W latach 80. XIX w. na terenie folwarku znajdował się jeden dom zamieszkany przez 20 osób.
ZESPÓŁ FOLWARCZNY usytuowany wśród pól na wschód od Kokorzyna po pn. stronie drogi do Kościana. W 1863 r. było tu niewielkie podwórze na rzucie prostokąta, o dłuższej osi pn.-pd. z jednym budynkiem w pierzei pn. i jednym w zachodniej.W końcu XIX w. na terenie folwarku znajdował się jeden dom komorników, dom mieszkalny i dwa budynki gospodarcze. Obecnie podwórze nie zachowane, a z dawnej zabudowy pozostał tylko jeden budynek położony niegdyś w pierzei pn. - dawna stodoła przebudowana później na budynek inwentarski. Stodoła murowana z cegły, nakryta dachem dwuspadowym pokrytym eternitem. Elewacje tynkowane z ceglanym detalem, podzielone lizenami. Dawne wrota zamkniete odcinkowo i zamurowane.
Źródło:
Redakcja naukowa serii prof. dr hab. Jan Skorutowicz "Dawne budownictwa folwarczne"
Jolanta Goszczyńska, Majątki Wielkopolskie, Tom V, Powiat Kościański, Wydawnictwo Muzeum Narodowe Rolnictwa i Przemysłu Rolno Spożywczego w Szreniawie 1998r., wyd. cyt., s. 62-63
