Aby poprawnie wyświetlić stronę wymagana jest najnowsza wersja przeglądarki.
Aby poprawnie wyświetlić stronę wymagana jest najnowsza wersja przeglądarki.
Zaktualizuj Internet Explorer bądź zainstaluj inną przeglądarkę.
Wpis został dodany do czytelni.Zamknij komunikat
Wpis usunięty.Zamknij komunikat
Historia
KRZAN
dawn. Krzon, Chrzan niem. Rettig
Wieś wymieniana w źródłach od 1395 r. na początku XV w. stanowiła własność Gryżyńskich, następnie Jaszkowskich, a w 1450 r. należała do Sędziwoja z Rąbinia. Od niego w 1466 r. kupił ją Jan z Orla. W 1471 r. jako właściciel wymieniany Jan Krzeński, potem własność Kluczewskich. W XVI w. Krzan stanowił współwłasność Krajewskich i Czackich, w 1577 r. należał do Jana Czackiego, a od 1583 r. do Jana Grajewskiego, który poślubił Barbarę siostrę Jana Czackiego. Po nim dobra przejął Franciszek Gajewski, dziedzic również Białcza, Jeligowa, Brońska, Szczodrowa, Jaszkowa, Gołębina i Ponina. Odtąd Krzan związany z dobrami białeckimi, a od pocz. XIX w. z Kobylnickimi (patrz Kobylniki).
Folwark Krzan istniał co najmniej od końca XVIII w. W 1888 r. jego powierzchnia liczyła 650,13 ha. Później powierzchnia podawana łącznie z dobrami macierzystymi (patrz Kobylniki).
ZESPÓŁ FOLWARCZNY usytuowany był w południowo – wschodniej części wsi po północnej stronie drogi prowadzącej do Kobylnik. W 1863 r. podwórze na rzucie prostokąta z zabudową skupioną w części wschodniej i z dwoma budynkami od strony zachodniej. W końcu XIX w. podwórze na planie nieregularnego wieloboku z zabudową ze wszystkich stron oraz z jednym budynkiem pośrodku podwórza. Na południe od folwarku znajdowała się cegielnia, nie istniejąca już w 1940 r.
W latach 60. XX w. rozebrano wszystkie budynki wchodzące w skład folwarku tj. owczarnię, oborę, stodołę i budynek mieszkalny.
Źródło:
Redakcja naukowa serii prof. dr hab. Jan Skorutowicz "Dawne budownictwa folwarczne"
Jolanta Goszczyńska, Majątki Wielkopolskie, Tom V, Powiat Kościański, Wydawnictwo Muzeum Narodowe Rolnictwa i Przemysłu Rolno Spożywczego w Szreniawie 1998r., wyd. cyt., s. 120-121